فتنه خیزلغتنامه دهخدافتنه خیز. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آشوبگر. فتنه جو. فتنه انگیز : بر سر راه او نشانیده ست جلوه ٔ قدّ فتنه خیز مرا.ظهوری (از آنندراج ).