فتنه نشان

فتنه نشان . [ ف ِن َ / ن ِ ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه باعث خفتن فتنه و برقراری آرامش گردد. آنکه فتنه را فرونشاند :
خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق
فتنه ٔ آتش کش است و آتش فتنه نشان .

فرخی .

شاد باش ای مطاع فتنه نشان
ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان .

ابوالفرج رونی .

«فتنه » بنشست و برگشاد زبان
گفت ، ای شهریار فتنه نشان .

نظامی .

رجوع به فتنه شود.