فتنه انداختن
لغت‌نامه دهخدا
فتنه انداختن . [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ت َ ] (مص مرکب ) فتنه افکندن :
چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت
که یک دم از تو نظر برنمیتوان انداخت ؟
رجوع به فتنه و فتنه افکندن شود
چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت
که یک دم از تو نظر برنمیتوان انداخت ؟
سعدی .
رجوع به فتنه و فتنه افکندن شود
