فتن

فتن . [ ف ِ ت َ ] (ع اِ) ج ِ فتنه :
اوستاد اوستادان زمانه عنصری
عنصرش بی عیب و دل بی غش ّ و جانش بی فتن .

منوچهری .

نشنیده ام اندر ختن بر صورتی چندین فتن
هرگز نباشد درچمن سروی بدین خوش منظری .

سعدی .

رجوع به فتنه شود.