فخرالدین

فخرالدین . [ ف َ رُدْ دی ] (اِخ ) طریحی ، فخرالدین بن محمدبن علی بن احمدبن طریح نجفی ، معروف به شیخ طریحی . صاحب تفسیر مجمعالبحرین . مردی فاضل ، پرهیزگار، فقیه و شاعر بود و علاوه بر اثر معروفی که ذکر آن رفت کتب دیگری در فقه و مجموعه ای از خطابه ها و رسائل دارد. او را در شمار معاصران ذکر کرده اند. (از روضات الجنات چ سنگی ص 510). گذشته از مجمعالبحرین و مطلعالنیرین کتب زیرین نیز از اوست : 1- المنتخب فی جمع المراثی و الخطب . 2- تمییز المتشابه من الرجال . 3- غریب الحدیث . 4- جامع المقال فیما یتعلق باحوال الحدیث و الرجال . 5- کشف غوامض القرآن . 6- جواهرالمطالب فی فضایل علی بن ابی طالب . 7- مراثی الحسین . 8- نزهة الخاطر و سرور الناظر، در بیان لغات قرآن . طریحی در سال 1085 هَ . ق . / 1674 م . در رماحیه وفات یافت و در نجف مدفون گردید. (از اعلام زرکلی ص 768).