فراته دارلغتنامه دهخدافراته دار. [ فْرا / ف َ ت َ ] (اِ مرکب ) حکمران یا پادشاه دست نشانده در زمان سلوکیها و پارتی ها. (از ایران باستان ج 2 ص 1595).
