فراغت داشتن

فراغت داشتن . [ ف َ غ َ ت َ ] (مص مرکب ) غفلت داشتن . فراموش کردن :
در بزرگی و گیرودار عمل
ز آشنایان فراغتی دارند.

سعدی .

|| آسوده بودن و راحت زیستن . رجوع به فراغ و فراغت شود.