فراغ بال
لغتنامه دهخدا
فراغ بال . [ ف َ غ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آسودگی خاطر. آسایش و راحتی خیال :
ور چو پروانه دهد دست فراغ بالی
جز بدان عارض شمعی نبود پروازم .
ور چو پروانه دهد دست فراغ بالی
جز بدان عارض شمعی نبود پروازم .
حافظ (دیوان چ قزوینی ص 230).