فراوی

فراوی . [ ف َ ] (اِخ ) منصوربن عبدالمنعم بن عبداﷲبن محمدبن فضل . وی [ از زادگاه خود فراو ]، به بغداد آمد و در آنجا ازجد خود ابوالبرکات و از جد پدرش روایت کرد. سپس به بلاد خود بازگشت و به سال 608 هَ .ق . به نیشابور درگذشت . از او وجیه بن طاهر شحامی حدیث شنید. تولد او در ماه رمضان سال 522 هَ .ق . بود. (از معجم البلدان ).