فربهی

فربهی . [ف َ ب ِ ] (حامص ) مقابل لاغری . (آنندراج ) :
تنت یافت آماس و تو ز ابلهی
همی گیری آماس را فربهی .

اسدی .

لیکن از راه عقل ، هشیاران
بشناسند فربهی ز آماس .

ناصرخسرو.

چرب زبان گشتم از آن فربهی
طبع ز شادی پر و از غم تهی .

نظامی .

چوگاو ار همی بایدت فربهی
چو خر تن به جور کسان دردهی .

سعدی .

مکن صبر بر عامل ظلم دوست
که از فربهی بایدش کند پوست .

سعدی (بوستان ).