فرصاءلغتنامه دهخدافرصاء. [ ف َ ] (ع ص ) ناقه ای که به گوشه ای ایستاده انتظار نماید و هر گاه آبخور را خالی یابد آب خورد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).