فرعللغتنامه دهخدافرعل . [ ف ُ ع ُ ] (ع اِ) بچه ٔ کفتار. (آنندراج ). بچه ٔ کفتار. مذکر آن فرعلان و مؤنث فرعلة. ج ، فراعل ، فراعلة. (اقرب الموارد). رجوع به فراعل شود.