فرقدی

فرقدی . [ ف َ ق َ ] (اِخ ) خراسانی .هدایت نویسد: حکیم محمدبن عمر استادی است بی قرین وعدیل و شاعری است بی نظیر و بدیل ، مداح سلطان غیاث الدین محمد بوده است . در زمان آل سلجوق در خراسان مشهور و معروف اهل کمال بوده و مداحی محمدبن سام مینموده است . از اشعارش جز اندکی نمانده و از آنجمله است :
همه عقیق لب و سروقد و نرگس چشم
همه سمنبر و گل عارض و بنفشه عذار
گمان بری که بهی هست گوی زراندود
بر او ز صندل سوده نشسته گرد و غبار
چو مهره های زمرد میان زر سبیک
بود پدید رخ سیب سبز از اشجار...

(از مجمعالفصحاء ج 1 ص 380).