فرقعة

فرقعة. [ ف َ ق َ ع َ ] (ع مص ) سخت دویدن . || پیچیدن گردن کسی را. || در هم خمانیدن انگشتان را تا بانگ برآورد از وی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || تیز دادن . (منتهی الارب ). در اقرب الموارد این معنی برای مصدر فرقاع آمده است . رجوع به فرقاع شود.