فرهنگی
لغتنامه دهخدا
فرهنگی . [ ف َ هََ ] (ص نسبی ) فرهنگدان . اهل فرهنگ . آنکه در پی دانش و دانش آموزی بود :
سخن پیش فرهنگیان سخته گوی
به هر کس نوازنده و تازه روی .
|| معلم . استاد. آموزگار :
به فرهنگیان ده مرا از نخست
چو آموختم زند و استا، درست .
بداننده فرهنگیانش سپار
که آمد کنون گاه آموزگار.
سخن پیش فرهنگیان سخته گوی
به هر کس نوازنده و تازه روی .
فردوسی .
|| معلم . استاد. آموزگار :
به فرهنگیان ده مرا از نخست
چو آموختم زند و استا، درست .
فردوسی .
بداننده فرهنگیانش سپار
که آمد کنون گاه آموزگار.
فردوسی .