فروخسبیدن
لغتنامه دهخدا
فروخسبیدن . [ ف ُ خ ُ دَ ] (مص مرکب ) فروخفتن . خفتن . خوابیدن :
اشتر نادان بنادانی فروخسبد براه
بی حذر باشد از آن شیری که هست اشترفکن .
رجوع به فروختن شود.
اشتر نادان بنادانی فروخسبد براه
بی حذر باشد از آن شیری که هست اشترفکن .
منوچهری .
رجوع به فروختن شود.