فرورفته
لغت‌نامه دهخدا
فرورفته . [ ف ُرو رَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) بزیررفته . پایین رفته .
- فرورفته دم ؛ ستم کش و مغموم و بلادیده . (ناظم الاطباء). بی زبان . کسی که هرچه ستم کنند دم برنیاورد.
|| سپری شده . گذشته :
نه از آن روز فرورفته ٔ عمر
پس پیشین خبری خواهم داشت .
- فرورفته دم ؛ ستم کش و مغموم و بلادیده . (ناظم الاطباء). بی زبان . کسی که هرچه ستم کنند دم برنیاورد.
|| سپری شده . گذشته :
نه از آن روز فرورفته ٔ عمر
پس پیشین خبری خواهم داشت .
خاقانی .
