فروزیر

فروزیر. [ ف ُ ] (ق مرکب ) بطرف زیر. بسوی پایین . فروسو.
- فروزیر شدن ؛ پایین رفتن . فرورفتن :
همانگه جست رامین راست چون شیر
ز بام کوشک تا زآن شد فروزیر.

فخرالدین اسعد.

- فروزیر گذاشتن ؛ پایین آوردن . به پایین نهادن :
ز تختش فروزیر نگذاشتی
مدامش بر خویشتن داشتی .

فردوسی .