فروچکاندنلغتنامه دهخدافروچکاندن . [ ف ُ چ َ / چ ِ دَ ] (مص مرکب ) فروریختن . چکانیدن : به تیر مژه ز آهن فروچکاند خون چنانکه میر به پولاد سنگ از دل سنگ .فرخی .