فروچکیدن
لغتنامه دهخدا
فروچکیدن . [ ف ُ چ َ / چ ِ دَ ] (مص مرکب ) چکیدن . ریختن :
زواله اش چو شدی از کمان گروهه برون
ز حلق مرغ بساعت فروچکیدی خون .
رجوع به چکیدن شود.
زواله اش چو شدی از کمان گروهه برون
ز حلق مرغ بساعت فروچکیدی خون .
کسائی .
رجوع به چکیدن شود.