فریدالدین

فریدالدین . [ ف َ دُدْ دی ] (اِخ ) احول اسفراینی از شعرای قرن هفتم هجری است که بیشتر عمرخود را در اصفهان و سپس در شیراز در دربار اتابکان فارس گذرانیده و اواخر عمر او همزمان با روزگار جوانی سعدی بوده است . وی مداح خاص اتابک عضدالدین سعدبن زنگی (591 - 623 هَ . ق .) و پسرش فخرالدین ابوبکر (623 - 658 هَ . ق .) و پسر دیگرش محمدبن سعد (658 - 660 هَ . ق .) و ابش خاتون (662 - 686 هَ . ق .) ملکه ٔ معروف این خاندان بوده و تا جلوس ابش خاتون ، یعنی سال 662 هَ . ق . زیسته است و با امامی هروی شاعر معروف همین زمان نیز معاصر بوده و معارضه داشته است و از او قصیده ای نیز در مدح صاحبدیوان شمس الدین جوینی موجود است که با توجه به وقوع قتل صاحبدیوان در سال 677 هَ. ق . عمر او را تا حدود همین سالها نشان میدهد. در این صورت ممکن است فریدالدین پیش از سفر به فارس و توجه به دربار سلغریان یا اتابکان فارس ، در جوانی به هند سفر کرده باشد؛ زیرا از او اشعاری در مدح عین الملک فخرالدین حسین بن ابوبکر اشعری موجود است . (از تعلیقات سعید نفیسی بر لباب الالباب عوفی صص 762-763).