فریفتن

فریفتن . [ ف ِ / ف َ ت َ ] (مص ) پهلوی فرفتن . فریبیدن . فرهیفتن . فریب دادن . گول زدن . گمراه کردن . (فرهنگ فارسی معین ). بازی دادن . (یادداشت بخط مؤلف ). این کلمه مصدر ماضی است و مضارع و امر آن از فریبیدن اشتقاق می یابد :
همانا دلش دیو بفریفته ست
که بر بستن من چنین شیفته ست .

فردوسی .

تو با تاج و با تخت نشکیفتی
خرد را بدینگونه بفریفتی .

فردوسی .

امیر مسعود عبدوس را فراکرد تا که کدخدایان ایشان را بفریفت . (تاریخ بیهقی ). و در نهان حاجبش را طغرل که وی را عزیزتر از فرزندان داشتی بفریفتند. (تاریخ بیهقی ).بجای آوردند که ایشان را فریفته اند. (تاریخ بیهقی ).
ترا به مهره و حقه فریفتند ایراک
چو حقه بی دل و مغزی ، چو مهره بی سر و پا.

خاقانی .

|| فریب خوردن . گول خوردن . (فرهنگ فارسی معین ) :
خرد را کنی بر دل آموزگار
بکوشی که نفریبی از روزگار.

فردوسی .

پیری عالم نگر و تنگیش
تا نفریبی به جوان رنگیش .

نظامی .

مرا آن به که از شیرین شکیبم
نه طفلم تا به شیرینی فریبم .

نظامی .

نفریبی به آشنایی کس
کس خود تیغ خودشناسی بس .

نظامی .