فریفتگارلغتنامه دهخدافریفتگار. [ ف ِ / ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده . مکار. حیله گر. (فرهنگ فارسی معین ) : احمق کسی باشد که دل در این گیتی غدار فریفتگار بندد. (تاریخ بیهقی ).