فزاینده
لغت‌نامه دهخدا
فزاینده . [ ف َ ی َ دَ / دِ ] (نف ) افزاینده . افزون کننده . (یادداشت بخط مؤلف ) :
پرستنده باش و ستاینده باش
بکار پرستش فزاینده باش .
همان آفریننده ٔ هور و ماه
فزاینده ٔ بخت و تخت و کلاه .
تو شاهی و مابندگان توایم
بخوبی فزایندگان توایم .
بمردی فزاینده ٔ عز مؤمن
بشمشیر کاهنده ٔ کفر کافر.
- تری فزاینده ؛ آنچه رطوبت را زیاد کند : شربتهای خنک هم زداینده هم تری فزاینده باید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
- فزاینده مهر . رجوع به این ترکیب شود.
|| زیاد شونده . بسیارشونده . افزاینده . (یادداشت بخط مؤلف ) :
همه دانش او راست ما بنده ایم
که کاهنده و هم فزاینده ایم .
عمر و تن تو باد فزاینده و دراز
عیش خوش تو باد گوارنده و هنی .
بختش هر روز فزاینده باد
دستش هرگاه گشاینده باد.
رجوع به افزاینده شود.
پرستنده باش و ستاینده باش
بکار پرستش فزاینده باش .
فردوسی .
همان آفریننده ٔ هور و ماه
فزاینده ٔ بخت و تخت و کلاه .
فردوسی .
تو شاهی و مابندگان توایم
بخوبی فزایندگان توایم .
فردوسی .
بمردی فزاینده ٔ عز مؤمن
بشمشیر کاهنده ٔ کفر کافر.
فرخی .
- تری فزاینده ؛ آنچه رطوبت را زیاد کند : شربتهای خنک هم زداینده هم تری فزاینده باید. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
- فزاینده مهر . رجوع به این ترکیب شود.
|| زیاد شونده . بسیارشونده . افزاینده . (یادداشت بخط مؤلف ) :
همه دانش او راست ما بنده ایم
که کاهنده و هم فزاینده ایم .
فردوسی .
عمر و تن تو باد فزاینده و دراز
عیش خوش تو باد گوارنده و هنی .
منوچهری .
بختش هر روز فزاینده باد
دستش هرگاه گشاینده باد.
منوچهری .
رجوع به افزاینده شود.
