فسون خورلغتنامه دهخدافسون خور. [ ف ُ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آنچه افسون در او اثر نکند و یا افسون را از میان ببرد : ید بیضای شاه موسی واراژدهای فسون خور اندازد.خاقانی .
