فسیله
لغت‌نامه دهخدا
فسیله . [ ف َ ل َ / ل ِ ] (اِ) گله و رمه و ایلخی اسب و استر و خر باشد وگله ٔ آهو و گاو را نیز گویند. (برهان ) :
تازیان و دوان همی آید
همچو اندر فسیله اسب نهاز.
فسیله بدان جایگه داشتی
چنان کوه تا کوه بگذاشتی .
فسیله به بند اندر آورد نیز
نماند ایچ بر کوه و بر دشت چیز.
به چوپان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.
نخواهیم شاه از نژاد پشنگ
فسیله نه خرم بود با پلنگ .
فسیله بسی داشتی در گله
به کوه و بیابان بکرده یله .
خویشتن درمیان فسیله افکند و یک گله در پیش کرد. (چهارمقاله ).
ترکیب ها:
- فسیله گاه . فسیله گه . رجوع به این دو مدخل ها در جای شود.
|| به معنی شاخ درخت هم آمده است . (برهان ).
تازیان و دوان همی آید
همچو اندر فسیله اسب نهاز.
رودکی .
فسیله بدان جایگه داشتی
چنان کوه تا کوه بگذاشتی .
فردوسی .
فسیله به بند اندر آورد نیز
نماند ایچ بر کوه و بر دشت چیز.
فردوسی .
به چوپان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.
فردوسی .
نخواهیم شاه از نژاد پشنگ
فسیله نه خرم بود با پلنگ .
اسدی .
فسیله بسی داشتی در گله
به کوه و بیابان بکرده یله .
اسدی .
خویشتن درمیان فسیله افکند و یک گله در پیش کرد. (چهارمقاله ).
ترکیب ها:
- فسیله گاه . فسیله گه . رجوع به این دو مدخل ها در جای شود.
|| به معنی شاخ درخت هم آمده است . (برهان ).
