فشافاش
لغتنامه دهخدا
فشافاش . [ ف َ ] (اِ صوت ) آواز تیر که پیاپی اندازند. (فرهنگ فارسی معین ). فشافش :
برآمد ز ناورد برنا و پیر
چکاچاک خنجر، فشافاش تیر.
رجوع به فشافش ، فش و فش فش شود.
برآمد ز ناورد برنا و پیر
چکاچاک خنجر، فشافاش تیر.
هاتفی .
رجوع به فشافش ، فش و فش فش شود.