فشاننده
لغتنامه دهخدا
فشاننده . [ ف َ / ف ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) فروریزنده . نثارکننده :
جهاندار باداد نیکوکنش
فشاننده ٔ گنج ، بی سرزنش .
|| فروبارنده . فروریزنده :
فزاینده ٔ باد آوردگاه
فشاننده ٔ خون ز ابر سیاه .
جهاندار باداد نیکوکنش
فشاننده ٔ گنج ، بی سرزنش .
فردوسی .
|| فروبارنده . فروریزنده :
فزاینده ٔ باد آوردگاه
فشاننده ٔ خون ز ابر سیاه .
فردوسی .