فضل ربیع
لغت‌نامه دهخدا
فضل ربیع. [ ف َ ل ِ رَ ] (اِخ ) فضل بن ربیع وزیر هارون الرشید :
هزار فصل ربیعش جنیبه دار جمال
هزار فضل ربیعش خریطه دار سخا.
چون فصل ربیعی نه که چو فضل ربیعی
کز جود طبیعی همه لطفی و نمائی .
هزار فصل بدیع است و صد چوفضل ربیع
هزار مرغ چو من بوتمام او زیبد.
رجوع به فضل ... ابن ربیع شود.
هزار فصل ربیعش جنیبه دار جمال
هزار فضل ربیعش خریطه دار سخا.
خاقانی .
چون فصل ربیعی نه که چو فضل ربیعی
کز جود طبیعی همه لطفی و نمائی .
خاقانی .
هزار فصل بدیع است و صد چوفضل ربیع
هزار مرغ چو من بوتمام او زیبد.
خاقانی .
رجوع به فضل ... ابن ربیع شود.
