فظعلغتنامه دهخدافظع. [ ف َ ظَ ] (ع مص ) بزرگ شمردن کار را و بر طاقت خود انجام آن را اعتماد نکردن . || پر شدن ظرف . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تنگ گردیدن کار و درماندن در سرانجام آن . (منتهی الارب ).
