فغان داران
لغتنامه دهخدا
فغان داران . [ ف َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) فریادکنان . در حال فغان داشتن . در حال ناله و زاری . زاری کنان :
چو شیرین دیدشان زار و خروشان
بسوک شه فغانداران و جوشان .
رجوع به فغان داشتن شود.
چو شیرین دیدشان زار و خروشان
بسوک شه فغانداران و جوشان .
نظامی .
رجوع به فغان داشتن شود.