فغستان
لغتنامه دهخدا
فغستان . [ ف َ غ ِ ] (اِ مرکب ) بتخانه .بتکده . (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). || حرمسرای پادشاهان را نیز گویند. (برهان ) :
نیارم فغستان خاقان برنج
سپارید هرچ ایدرش هست گنج .
فغستان خاقان و گنج ایدر است
بدان گر دهیم این ز ما درخور است .
شه چین جدا با فغستان و رخت
همی رفت با پیل و با تاج وتخت .
|| کنایه از خوب صورتان و صاحب حسنان هم هست . (برهان ). یار. دلاَّرام . محبوبه . (فرهنگ فارسی معین ) :
فرستش بسوی شبستان خویش
بر خواهران و فغستان خویش .
نیارم فغستان خاقان برنج
سپارید هرچ ایدرش هست گنج .
اسدی .
فغستان خاقان و گنج ایدر است
بدان گر دهیم این ز ما درخور است .
اسدی .
شه چین جدا با فغستان و رخت
همی رفت با پیل و با تاج وتخت .
اسدی .
|| کنایه از خوب صورتان و صاحب حسنان هم هست . (برهان ). یار. دلاَّرام . محبوبه . (فرهنگ فارسی معین ) :
فرستش بسوی شبستان خویش
بر خواهران و فغستان خویش .
فردوسی .