فغوملغتنامه دهخدافغوم . [ ف ُ ] (ع مص ) بند کردن بوی خوش سوراخ بینی کسی را. || گشادن بوی خوش سده را. || بوسه دادن زن را. || بوسه دادن کسی را. || شیر خوردن بزغاله . || شکفتن گل . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به فغم شود.
