فلاءلغتنامه دهخدافلاء. [ ف َ ] (ع مص ) باز کردن کودک را از شیر یا جدا نمودن آن را و دور داشتن . || بر کسی زدن شمشیر را. || سفر کردن . || عاقل گردیدن بعد از نادانی . (منتهی الارب ).
