فلک بان
لغتنامه دهخدا
فلک بان . [ ف َ ل َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) گرداننده ٔ فلک . نگهبان فلک . کنایت از خالق فلک و حضرت باری تعالی :
وگر دانی که این کار فلک نیست
فلکبانی تو را لازم شد ایدر.
وگر دانی که این کار فلک نیست
فلکبانی تو را لازم شد ایدر.
ناصرخسرو.