فلک آسا
لغتنامه دهخدا
فلک آسا. [ ف َ ل َ ] (ص مرکب ) مانند فلک . از: فلک + آسا، پساوند تشبیه :
محرمان چون ردی صبح درآرند به کتف
کعبه را سبز لباسی فلک آسا بینند.
رجوع به فلک وش شود.
محرمان چون ردی صبح درآرند به کتف
کعبه را سبز لباسی فلک آسا بینند.
خاقانی .
رجوع به فلک وش شود.