فلک احتشاملغتنامه دهخدافلک احتشام . [ ف َ ل َ اِ ت ِ ] (ص مرکب ) آنکه قدرت و جلال و شکوه او چون فلک باشد. بلندمرتبه : فلک احتشام و معالی پناه جهان کرم میر فیروزشاه .؟ (از حبیب السیر).