فلک دست

فلک دست . [ ف َ ل َ دَ ] (ص مرکب ) آنکه دستش قدرت آسمانی دارد. نویسنده ای که حکمش مثل حکم آسمانی است . مقتدر. فرمانروا :
کو فلک دستی که چون کلکش به هم کردی سخن
دختران نقش یک یک بر پرن بگریستی .

خاقانی .