فلک پیما

فلک پیما. [ ف َ ل َ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) فلک پیماینده . فلک سیر. (فرهنگ فارسی معین ) :
صیت او چون خضر و بختش چون مسیح
این زمین گرد آن فلک پیمای باد.

خاقانی .

ای فلک پیمای چست چست خیز
زآنچه خوردی جرعه ای بر ما بریز.

مولوی .