فلیل

فلیل . [ ف َ ] (ع اِ) دندان نشتر شتر که شکسته و رخنه شده باشد. || گروه مردم . || موی انبوه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || لیف خرما. (منتهی الارب ). در این معنی از کلمات بنی هذیل است . (از اقرب الموارد). || موی سر زنان . (بحر الجواهر). || (ص ) سیف ٌ فَلیل ؛ شمشیر بارخنه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).