فنداوةلغتنامه دهخدافنداوة. [ ف ِ وَ ] (ع ص ، اِ) قَدوم فنداوة؛ تیشه ٔ تیز، و فندأیة تیز. (منتهی الارب ). رجوع به فندأیة و فنادید شود.