فنع

فنع. [ ف َ ن َ ] (ع مص ) فزون و بسیار گردیدن مال کسی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || بالیدن . || (اِمص ) نیکویی . (منتهی الارب ). || جوانمردی و مردمی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || فزونی . (منتهی الارب ). فضل کثیر. (اقرب الموارد). || نشر آوازه ٔ نیک . || (اِ) تیزی بوی مشک . (منتهی الارب ). بوی مشک . (اقرب الموارد). || (ص ) نیکوآوازه . (منتهی الارب ). || افزون از هر چیز. (از اقرب الموارد).