فواکه
لغت‌نامه دهخدا
فواکه . [ ف َ ک ِه ْ ] (ع اِ) اجناس میوه ها. ج ِ فاکهة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ترجمان علامه ٔ جرجانی ترتیب عادل بن علی ) :
دو ساعد او چون دو درخت است مبارک
انگشت بر او شاخ و بر او جود فواکه .
از فواکه و مشموم و حلاوتها تمتع یافتن . (گلستان ).
دو ساعد او چون دو درخت است مبارک
انگشت بر او شاخ و بر او جود فواکه .
منوچهری .
از فواکه و مشموم و حلاوتها تمتع یافتن . (گلستان ).
