فوایحلغتنامه دهخدافوایح . [ ف َ ی ِ ] (ع اِ) فوائح . ج ِ فائحة. پراکنده های بوی . (از فرهنگ فارسی معین ) : شکر و سپاسی که فوایح نشر آن چون نسیم صبا جعد و طره ٔ سنبل شکند. (مرزبان نامه ).
