فوجدار
لغتنامه دهخدا
فوجدار. [ ف َ / فُو ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) فوج دارنده . فرمانده و رئیس فوج . (فرهنگ فارسی معین ) :
که بیرون کند صدر را زین دیار
که از لشکر جهل شدفوجدار.
|| حاکم بیرون شهر. مقابل کوتوال که درون شهر است . || فیلبان . پیلبان . (فرهنگ فارسی معین ).
که بیرون کند صدر را زین دیار
که از لشکر جهل شدفوجدار.
ملا طغرا.
|| حاکم بیرون شهر. مقابل کوتوال که درون شهر است . || فیلبان . پیلبان . (فرهنگ فارسی معین ).