فوسیون

فوسیون . [ ف ُ یُن ْ ] (اِخ ) از سرداران و خطبای بزرگ آتن بود که در حدود سال 400 ق . م . تولد یافت و در 317 ق . م . درگذشت . فوسیون در فلسفه و علوم شاگرد افلاطون و در سیاست پیرو آریستیدس بود و در جنگ مقدونیه آتنیان را نصیحت میکرد که با فیلپوس صلح کنند اما چون فیلپوس بر شهر ابوآ حمله برد با دسته ای ازلشکریان آتن به کمک شهر مزبور رفت و از غلبه ٔ پادشاه مقدونیه جلوگیری کرد و این واقعه به سال 350 یا 340 ق . م . بود وی در سیاست رقیب دمستنس بود و عقیده داشت که آتن با اسکندر مقدونی هم صلح کند. چندی پس از مرگ اسکندر فوسیون به ریاست حکومت نیمه معتدلی که در آتن پدید آمده بود منصوب شد ولی چون «نیکانر» سردار «آنتیوکوس اپیغان » ناگهان بندر پیرس را تصرف کرد مردم آتن به او بدگمان شدند و او را به نوشیدن شوکران محکوم ساختند ولی چندی پس از مرگ او آتنیان به بیگناهی او پی بردند و برایش مجسمه ای ساختند. (از تعلیقات ترجمه ٔ تمدن قدیم فوستل دو کولانژ از نصراﷲ فلسفی ).