فوطه پوشلغتنامه دهخدافوطه پوش . [ طَ / طِ ] (نف مرکب ) فوطه پوشنده .آنکه فوطه پوشد. آنکه فوطه به تن دارد : هر درختی چو فوطه پوش بتی است بر زمین اندرون کشان دامن .فرخی .