ترجمه مقاله

فگار

لغت‌نامه دهخدا

فگار. [ ف َ ] (اِ) افگار. (فرهنگ فارسی معین ). جراحت پشت چاروا بسبب سواری و بار بسیار کشیدن . (برهان ). رجوع به افگار و فگال شود. || (ص ) زمین گیر و بجامانده .(برهان ). || آزرده . (برهان ) :
بودم صبور تا برسیدم به صدر تو
گرچه ز خلق بود روان و دلم فگار.

سنائی .


ای چشم پرخمارت دلها فگار کرده
وی زلف مشکبارت جانها شکار کرده .

خاقانی .


زین واقعه چرخ دل شکن را
هم خسته دل و فگار بینند.

نظامی .


|| خسته و مجروح . افگار. (یادداشت مؤلف ) :
پریشان شده نامور شهریار
پریشان و غمگین ، دل و جان فگار.

فردوسی .


خیارگان صف پیل آن سپه بگرفت
نفایگان را پی کرد و خسته کرد و فگار.

فرخی .


یکی خرم و به کام ، یکی شاد و کامران
یکی مهتر و عزیز، یکی خسته و فگار.

فرخی .


روز تو نیک و سال تو نیک و مه تو نیک
تو تندرست و هرکه نخواهد چنین ، فگار.

فرخی .


ز خون گشت روی زمین پرنگار
ز پیکان دل و چشم گردان فگار.

اسدی .


ر تو از این گرگ دردمند و فگاری
جز تو بسی نیز دردمند و فگار است .

ناصرخسرو.


هر دل که جز هوای تو خواهد به روزگار
از درد خسته باد و ز انده فگار باد.

مسعودسعد.


ای چشم پرخمارت دلها فگار کرده
وی زلف مشکبارت جانها شکار کرده .

خاقانی .


نیست از انصاف تو در همه عالم کنون
جز تن گل پر ز خون ، جز دل لاله فگار.

خاقانی .


سگ دیوانه شد مگرآهن
که همه ساق من فگار کند؟

خاقانی .


نعره کنان چون نمک بر آتشم ایرا
غم نمکم بر دل فگار برافکند.

خاقانی .


که زشت است پیرایه بر شهریار
دل شهری از ناتوانی فگار.

سعدی .


از دست زمانه در عذابم
زآن جان و دلم همی فگار است .

سعدی .


پس یک سال که برگش بدرآید ز درخت
دست دهقان را هر دم کند از غار فگار.

قاآنی .


- دل فگار ؛ دل آزرده . دلگیر. رنجیده . غمگین :
کیوان گهر است و ما شکاریم همه
وَاندر کف آز دلفگاریم همه .

ناصرخسرو.


ترکیب های دیگر:
- فگار داشتن . فگار شدن . فگار کردن . فگار گردیدن . فگاری . رجوع به این ترکیب ها شود.
ترجمه مقاله