فیروزبخت

فیروزبخت . [ ب َ ] (ص مرکب ) پیروزبخت . (فرهنگ فارسی معین ). آنکه بخت او موافق است . موفق . کامیاب . پیروز. فیروز :
ز گفتار گرگین بخندید سخت
بدو گفت کای گرد فیروزبخت .

فردوسی .

ابوالقاسم آن شاه فیروزبخت
نهاد از بر تاج خورشید تخت .

فردوسی .

که جاوید بادی تو با تاج و تخت
همیشه به هر جای فیروزبخت .

فردوسی .

زهی مظفر فیروزبخت دولت یار
که گوی برده ای از خسروان به فضل و هنر.

فرخی .

گزارش کن زیور و تاج و تخت
چنین گفت کآن شاه فیروزبخت ...

نظامی .

بفرخندگی شاه فیروزبخت
یکی روز برشد به فیروزه تخت .

نظامی .

|| فیروز بخت (اِ مرکب )؛ بخت پیروز. بخت موافق . خوشبختی :
گمانت چنین است کاین تاج و تخت
سپاه وبزرگی و پیروز بخت ...

فردوسی .