فیضی

فیضی . [ ف َ ] (اِخ ) ملا فیضی کاردگر. فرزند استاد محمد لعبت باز است . به عشق بازی اشتغال تمام می نماید. شعرش بد نیست . مردی نیک است . از اوست :
گرچه رفت از چشم گریانم چو اشک آن تندخوی
چشم میدارم که آب رفته بازآید به جوی .
(از مجالس النفائس میر علیشیر نوائی ص 147 از ترجمه ٔ فارسی ). از شعرای قرن نهم هجری و معاصرمیر علیشیر نوائی بوده است .